در تاریخ 30 بهمن ماه 1396 یکی از مجموعه کارگاه های مهارت فرزند پروری با موضوع ” فرزندم به حرفم گوش نمی دهد، چه کنم؟” برای خواهران موسسه با حضورخانم دکتر سلامی دکترای روانشناسی برگزار شد.
دکتر سلامی در ابتدا از مادران خواستند جملاتی که با آن درخواست خود را از فرزندانشان می خواهند، بیان کنند. و گفتند:مادران و اطرافیان باید توجه داشته باشند بچه ها موجودات زنده ای هستند که قوه ی تفکر و انتخاب دارند.
در ادامه به دلایلی که باعث می شود حرف شنوی کودکان کم شود سپس به راهکارهای آن اشاره نمودند که شامل:
۱_ والدین الگوی خوبی باشند.
ما بایستی شنونده ی خوبی برای بچه هایمان باشیم، والدین و معلمان الگو ها را به بچه ها آموزش می دهند و نباید از رفتارهایشان به سادگی بگذرند.
۲- حرف ها و جمله هایمان با اگر، تو، چرا،… شروع میکنیم.
والدین باید توجه داشته باشند از اگر، تو، چرا استفاده نکنند، هنگام تذکر حتما هم قد خود بچه ها باشیم(مثلا در مقابل او زانو بزنیم) و با حالتی مهربان به چشمان او نگاه و هرگاه به شما نگاه کرد به آرامی با او صحبت کنیم و جملاتمان را با لطفا شروع کنیم.
۳- به جیغ و داد متوسل می شویم.
زیاد صحبت نکنید،به کم گویی و گزیده گویی توجه داشته باشید، والدینی که زیاد دستور می دهند بچه ها هیچ گاه به حرف هایشان گوش نمی کنند. خیلی از حرف های ما با بچه ها ممکن است بوی تحقیر بدهد که بایستی اصلاح شوند.
5-زمان و وقت صحبت کردن و امر و نهی کردن مهم است.
اگر کودک در حال انجام کاری مثل تماشا کردن تلویزیون است( البته در هر خانه ای برای روشن بودن تلویزیون باید برنامه ای وجود داشته باشد)اول از او بپرسیم چه موقع کارت تموم میشه؟
۶- رابطه ی حل نشده با فرزندتان نداشته باشید.
مثلا اگر برای تماشای تلویزیون گریه میکنه به او بگویید گریه کنی نمیتونی نگاه کنی – اما اگه گریه نکنی می تونیم با هم به بازی خوبی انجام بدیم. یا اگر با خواهر و برادرشون درحال دعوا هستن بگید خودتون با هم به توافق برسید.
۷- نتیجه و پیامد کارهای بچه ها را برایشان مشخص کنیم.
بچه باید با پیامد کارشان روبه رو شوند و اگر گوش داد او را تشویق کنید.اما تشویق زیاد اشتباه است، بابت کارهای رو تین بچه ها تشویق نکنید، نه تشویق و دفاع بی جا و نه ظلم کردن!
در کل تاکیدات و امر و نهی های والدین بایستی واضح – چشم در چشم و در یک جمله ی کوتاه و قاطعانه باشد.
