سمینار فرزند پروری موسسه قرآنی محمد بن جزری شیراز در روز پنج شنبه 21 تیرماه 1397 در سالن اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس برگزار گردید.
این سمینار در ابتدا با تلاوت قرآن توسط آقای عبدالصمد مولایی و با مجری گری آقای افشین قانع احمدی و همچنین سخنان مدیریت محترم موسسه دکتر یعقوب خرسند و سپس باسخنان روانشناس خانم دکتر فاطمه سلامی برگزار گردید.
خانم سلامی در مقدمه والدین امروز را کودکان دیروز مورد خطاب قرار داده و از آنها درخواست نمودند عقب گردی به کودکی خود داشته باشند و انتظاراتی و خواسته هایی که خودشان از والدینشان داشتند را به خاطر آورده و مرور کنند که چه چیزهایی دوست داشتند والدین برای انها انجام دهند و آیا آن نیازها را امروز شما برای فرزندانتان برآورده می کنید ؟آیا نیاز شما تنها خوراک و پوشاک بود؟
و سوال دیگر اینکه آیا ما امروزه برای تربیت فرزندانمان نیازمند آموزش هستیم؟ در 100 سال پیش نیازی به معمار و مهندس برق نبود، زیرا هر کس خودش خانه و برق خانه خود را درست و وصل می کرده است اما امروزه اینگونه نیست و دوره آن صد سال به پایان رسیده و ما برای هرچیزی نیازمند آموزش و متخصص هستیم. تربیت فرزندان مانیز امروزه نیازمند آموزش دیدن و دوره دیدن والدین خود هستند.
امروزه ما ناخواسته در تربیت فرزندانمان دچار شکست شده ایم و نیازمند سبک جدیدی از فرزند پروری هستیم، در تربیت تنها مدرسه و موسسات قرآنی نقش تربیت را به عهده ندارند بلکه قسمت بزرگی از تربیت فرزندان مرتبط به والدین است و این جلسات و سمینارها برای والدین و باعث تکمیل شدن مثلث کودک و مدرسه و خانواده می شود.
پس از این مقدمه دکتر سلامی شیوه های ارتباطی میان والدین و فرزندان اشاره نمودند:
دین و پیامبر ما دین و الگوی مهربانی و شفقت بوده اند حال برگردیم به خودمان، ما به عنوان مسلمان با خانه و خانواده خود چگونه برخورد داشته ایم؟
خیلی از ما مصداق این شعر هستیم:
خانه از پای بست ویران است خواجه در پی نقش ایوان است
مسائلی که در زندگی و خانواده هر کدام از ما وجود دارد حال کدام یک مهم تر است:
1- آرامش روح و روان
2- آرامش و سلامت جسمی
3- خانواده
4- دوست
5- کار
کدام یک برای ما در اولویت قرار دارد و چه اندازه برای آن وقت می گزاریم ؟متاسفانه اکثر وقت ما برای خورد و خوراک و کار است!
هرم نیازهای هر خانواده شامل:
خورد و خوراک
امنیت و سرپناه
عشق و محبت
عدم ارامش در خانواده سلامت اجتماعی را نیز مورد تهدید قرار می دهد. خانواده ارکان یک جامعه است و جامعه از ما تشکیل شده است و دوستان خوب نیز ما را رشد می دهند.کار، شاید آخرین مورد باشد، با این حال تلاش و زحمات والدین ما قابل تقدیر است اما اکثریت والدین فقط خودشان رامشغول کار کرده اند، پدر سر کار و مادر بیشتر وقتش در آشپز خانه! آیاکار جای عشق و محبت را می گیرد؟
در مراجعات و جلسات روانشناسان سه سطح وجود دارد:
1- مراجعه برای درمان
2-مراجعه برای پیشگیری
3-مراجعه برای رشد، در جامعه ما اهمیت به مورد سوم بسیار کم است.
ما در زندگیمون پنج عدد توپ داریم که چهارتای آن شیشه ای و یکی پلاستیکی است:شیشه ای ها:1- سلامت روح 2-سلامت جسم 3-خانواده 4-دوستان
5-کار: همیشه هست و برایش وقت وجود دارد اما برای بقیه موارد خیر.
والدین اولین مظهر عشق و محبت در فرزندان هستند اگر این عشق و محبت را دریافت نکنند گاهی اوقات فرزندان نوجوان ما از جایی دیگر این عشق و محبت را از جایی دیگر دریافت می کنند و در این موقع دیگر روانشناس و مشاور نمی تونن کاری انجام بدهند خدمت و عشق از خانه است.ما چه اندازه به فرزندانمان توجه مثبت داشته ایم؟
یک ویس ریکوردر و موبیایل را از صب صدای خود را ضبط کنید ببینید چقدر حرف های محبت آمیز بوده و چقد نق و قر و تهدید و بکن نکن و دعوا و تهدید بوده است. خودتان در پایان صادقانه خود را ارزیابی کنید .
عشق، خدمت گزاری و توجه سه عامل مهم موفقیت است که در تربیت فرزند بایستی به آنها توجه شود،اثر این سه عامل در بلند مدت مشخص خواهد شد.10 دقیقه – 5 دقیقه وقت مفید برای فرزندان
چشم پوشی و اغماض داشته باشیم و به جای بد بینی، منفی نگری و بدخواهی،تشویق، مثبت نگری و خویش باوری را به فرزندانمان آموزش دهیم.
گویند شاگردی پیش استادی رفت و در را به هم کوبید، کفشش را پرت کرد و نزد استاد رفت و گفت از راه دوری آمدم درس زندگی به من آموزش دهید. استاد گفت در را به آرامی ببند، کفشت را جفت کن با آنها مهربانی کن سپس بازگرد، اولین درس زندگی برای تو این است که اشیایی که در خدمت تو هستند را نوازش کنی.این درس برخورد با اشیا بود حال با فرزندان و آدم ها چگونه برخورد کنیم؟
نوازش کلید موفقیت در روابط انسانی است.نوازش رو حی – کلامی – جسمی روحیه دادن – اسلام کرد، قدم زدن لبخند زدن -احساس ارامش که فرزندان ما از با ما بودن دارند، نوعی نوازش کردن است. حال باز گردیم و ببینیم القائات شما به فرزندانتان مثبت است یا منفی؟!
بزرگسالانی که دارای اختلالات عاطفی و خلقی هستند کودکانی بودند که به درستی نوازش نشده و بد نوازش بودند.آنان بزرگ شدن اما از نظر روحی سلامت نیستند و احساس آرامش ندارند.
نوازش کردن و نوازش گرفتن یکی از راه های غلبه بر استرس و اضطراب های روزانه است.اعضای خانواده سالم در تمام مراحل زندگی نوازش های آرام بخش به یکدیگر می دهند و امیدوارانه با هم رفتار می کنند .برگردید و ببینید چقدر گوش دادید و چقد حرف زدید، هم دلانه گوش دهید نه فقط فرزندان بلکه با همه اطرافیان.
آنهایی که با والدین و خواهران و برادران خود رابطه ی خوبی ندارند با فرزندان و همسر خود نیز روابط خوبی نخواهند داشت.
تکنیک های ارتباط بهتر با فرزند:
1- گوش دادن – خوب شنیدن – هم دلانه گوش دادن بدون توضیح اضافه و واکنش بد،گوش شنوا داشته باشیم.
2- وقت گذاشتن – وقت نه در آشپزخانه- از حرف تند اجتناب کنید. اگر و چرا را حذف کنیم.به جای چرا این کار کردی؟ از چی شد که این اتفاق افتاد؟ استفاده کنید با این کلمه چه شد، علت یابی نیز می شود.و به جای اگر! از وقتی استفاده کنید. فرزندمان یاد می گیرد که پر تلاش شود.
3- حرف های مهم را مکتوب کنید. پیام نوشتن و نصب کردن – کوتاه و مختصر.
لجبازی یک کار دو طرفه است – یکی ول کند دیگری هم ول می کند.
پیام های خوب برای هم دیگر بگذاریم از قر زدن و سرزنش و مقایسه بپرهیزیم.
در شرایط سخت خیال بچه هایمان را راحت کنیم بچه هایمان نیازمند این نیستند که از وقایع و اتفاقات بد بیرون در جریان باشند.مشکل اقتصادی ما و شرایط بد جامعه و خبر های بد لزومی ندارند که بشنوند.اوضاع صد سال پیش از امروز بسیار بد تر بوده است اما ما در جریان نبودیم .اخبار کم تر گوش کنید بچه تصوری مانند ما از دنیا و اطراف ما ندارند.
