ضیافت افطاری دانشجویی مؤسسه فرهنگی- قرآنی محمد بن جزری با حضور تقریبا 150 نفر از دانشجویان و با سخنان دلنشین استاد دانیالی برگزار شد که در ادامه به گزارشی از سخنان اینشان پرداخته خواهد شد:
استاد دانیالی در این نشست و دورهمی صمیمانه استاد و دانشجویی صحبت های کوتاه خود را به سه بخش تقسبم نمودن: مقدمه و موخره و نتیجه.
ایشان مقدمه را با این سوال آغاز نمودندد: ما در چه جهانی زندگی می کنیم؟و تمدنی که بر آن غالب است چه تمدنی است؟ بر این جهان تمدنی مادی غالب است، تمدنی است که ریشه در دین ندارد و تمدنی سکولار است.
سکولاریسم بعنی بی طرف به نسبت دین و ادیان، اما آیا تمدن حاضر نسبت به ادیان شامل: اسلام و یهودیت و مسیحیت و … همه اینها بی طرف است؟ خیر بی طرف نیست و خیلی وقت ها ستیزه گر است و این بار تمدن مادی را بیشتر می کند.
ایشان بیان نمودند: پس ما در یک تمدن چشم گیر مادی هستیم، دنیایی که با ماده و تکنولوژی سر و کار دارد و با آنها آباد شده است. تکنولوزی به خدمت بشر آمده و دنیای بشرخیلی توسعه یافته تر و دست رسی به اخبار و امکانات بسیار زیاد شده است. چنان که میزان پیشرفت علوم و بیش از آن تکنولوزی در 25 سال اخیر به اندازه تمام عصر بشریت فراتر است. دنیای مادی بشر خیلی بهتر شده است.
یکی از جنبه های تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات است و این تمدن مادی توسط این دو گزینه منتشر شده است، به گونه ای که این تمدن بربال تکنولوژی بر همگان فارغ از مکان تاثیر گذار است.
اما سوال اینجاست که در این دنیایی که همه با هم در ارتباط هستند چه کسی بیشتر بر دیگری تاثیر می گذارد؟ کسی که سهم بیشتری از این تمدن داشته باشد و سبدش پرتر و تولیداتش بیشتر باشد.پس ما متاثر از تمدن مادی هستیم و این تمدن مادی حداقل یک چیز رو برای ما به ارمغان می آورد و آن هم سرگرمی است که بازار بسیار داغی دارد. چرا برای این تکنولوژی ها اینقدر وقت گذاشته می شود چرا این قدر هزینه می شود؟ و این تمدن به ما می رسد و ما را نیز مشغول می کند.
استاد دانیالی موخره ی سخنان خود را با دو سوال و دغذغه اساسی شروع کردند:
1- جایگاه معنویت در این دنیای شلوغ و مادی و پر از تکنولوژی و غفلت کجاست؟ و آیا بشر امروزی فرصت پیدا می کند که احساس نیاز به معنویت پیدا کند؟خیلی ساده می توان گفت هر انسانی به معنویت نیاز دارد. اما خیلی ها از زمانی که به دنیا می آیند چنان مشغول هستند که هیچ وقتی برای حتی فکر کردن به معنویت ندارن و همین طور از دنیا می روند.
احساس نیاز بشر به معنویت چرا و چگونه؟ و آیا نیاز به معنویت همان نیاز به معنویت دینی است؟خود همین تمدن در تنورش معنویت هم دارد. معنویت سکولار: یعنی معنا بخشی به زندگی و این یعنی شادی و فرح و هم دردی با دیگران و … یعنی زنده کردن اینها در دیگران بدون توجه به آخرت و تنها برای این دنیا، یعنی یک دین جدید در دنیای جدید.
2- فرض کنید ما خود را قانع کردیم که به معنویت دینی نیاز داریم، حال آیا این دینداری ما مسلمانان تنها خود ما اهل سنت و به دیگران کاری نداریم، آیا این سبک ما را به هدفی که از معنویت دینی سراغ داریم راهبری می کند؟آیا نمازها و روزه های ما کارکرد اساسی خود را دارد؟ این نسخه ی پیچیده شده برای دین داری ما، می تواند نجات بخش ما باشد؟
استاد دانیالی بیان نمودند: اگرما به این دو سوال جواب ندهیم زندگی خود را اساسا باخته ایم.
مهم ترین سرمایه ما زندگی ماست و زندگی که در اون به این سوالات پاسخ ندهد این زندگی تهی از معنا و زندگی حیوانی است. و همه ما به تعدادی که در این جمع هستیم برای این سوال ها پاسخ هایی متفاوت داریم، و این پاسخ ها در جیب هیچ کسی نیست.
استاد دانیالی در مقام یک برادر بزرگتر توصیه نمودند چون در ماه مبارک رمضان هستیم سعی کنیم پاسخ قانع کننده ای برای خودمون در مسائل اساسی زندگی داشته باشیم، تازمانی که من خودم را از درون قانع نشده باشم بهره ای از این دانش و علم نبرده ام.
ایشان امام محمد غزالی را مثال زدند که استاد نظامیه بغداد بودند و در هر مجلس جدلی با مخالفان پیروز بیرون می آمد اما آنگاه که دچار تحول روحی شدند، این موضوع برایش مطرح شد که من باید اول خودم را قانع کنم و آنگاه بود که فرمود بر سر تربت خلیل با خدای خود سه عهد کردم:
1-به سلام هیچ سلطانی نروم.
2- نان هیچ سلطانی نخورم.
3- و با هیچ کس جدل نکنم.
جدل یعنی رقیب را بر هم زدن اما قانع کردن خود یعنی رساندن خود به فلاح، ما تنها این مسولیت را داریم نه قانع کردن دیگران، ما اگر از درون قانع شده باشم مثل درختی هستیم که در خاک و آب می مانیم و یا هر تندبادی از جاکنده نخواهیم شد، و این مهم ترین ظفرمندی در زندگی است.
استاد دانیالی در پایان به ماه مبارک رمضان اشاره نمودند و گفتند: رمضان ماه امساک است یک ماه به فرمان خدا امساک می کنیم تا یاد بگیریم: در سراسر عمر امساک کنیم، امساک کنیم آبروی کسی رو نبریم. امساک کنیم شهادت زور ندهیم. امساک کنیم به کسی ظلم نکنیم دست خودمون رو نگه داریم در دست خدا تا در ماه مبارک رمضان رنگ خدا بگیریم، و اساس تحول از اینجا ایجاد می شود که در ذهن خود در درون و قلب خود سوال ایجاد کنیم. هر کسی شک نکرده و احساس می کند به یقین رسیده است اشتباه می کند. پس سعی کنیم از این فرصت جوانی و نماز و رمضان و تراویح و قرآن خوانی استفاده کنیم و عطش های درونی خود را بشناسیم و جواب قانع کننده برای خودمون داشته باشیم که خودمون لذت ببریم. سعی کنیم برای خودمون تشنگی ایجاد کنیم.
استاد دانیالی به سخنان خود با این بیت شعر از حضرت مولانا خاتمه دادند:
آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوید آبت از بالا و پس
به خدا مرحوم ده خدا یک بیتت شعر دارد: شک نگردگان به یقین عنولوشان…
در مقدمه به دو دغدغه مهم فکری پرداختند و حاضرین رو به پاسخ دادن به این دو سوال ارجاع دادند.
